Prezydium GRN powoływało w gromadach 3-7 osobowe komisje. Zadaniem ich było mobilizowanie chłopów do terminowego wykonywania prac, tj.: należytego wykorzystania nawozów, przeprowadzania pomocy sąsiedzkiej i odpowiedniego zagospodarowania gruntów ornych[1]. Pomoc sąsiedzka przybierała różne formy, np.:

 a)  za wypożyczenie  konia z uprzężą na 1 dzień należało dostarczyć  25 kg żyta lub 3 dni pracować u właściciela zwierzęcia

  b)  za wypożyczenie 2 koni z uprzężą należało dostarczyć 45 kg żyta lub pracować  4 dni u właściciela zwierzęcia [2].

Władzom gminy zależało na wywiązaniu się z zobowiązań wobec państwa. Było to szczególnie widoczne w latach realizacji planu sześcioletniego ( 1950-1955 ).  W 1950 r. wójt gminy stwierdził, że należy podnieść produkcję roślinną i zwierzęcą[3]. 1 maja 1950 r. mieszkańcy gminy witali, jak to określił sekretarz GRN: wspaniałe osiągnięcia wykonania zadań I kwartału planu sześcioletniego[4]. Aby uskutecznić realizację planu GRN wytypowała opiekunów dla gromad[5]. W 1951 r. wśród radnych pojawiały się prośby do mieszkańców, żeby założenia planu sześcioletniego na terenie gminy były wykonane przed czasem[6]. Aby zmotywować chłopów do wykonywania zobowiązań wobec państwa, GRN przyznawała nagrody najlepszym gospodarzom. Tych zaś, którzy próbowali sprzeciwić się polityce rolnej szykanowała[7]. Zdarzało się, że pochwale podlegała cała gromada. W 1952 r. wyróżniono gromadę Słajkowo, która zobowiązania wykonała w 100%[8]. Współzawodniczyły ze sobą także spółdzielnie[9] Powołano nawet Komisję Współzawodnictwa w Rolnictwie, w której skład weszły trzy osoby [10].

W 1952 r. aby uskutecznić realizację planu GRN postanowiła :

1)    zakontraktować jak największą ilość trzody chlewnej i roślin przemysłowych

2)    spłacić bez zwłoki należne państwu daniny

3)    pomóc spółdzielniom produkcyjnym