Bezpieczeństwo i porządek publiczny

W 1945 r. gmina Gniewno znajdowała się w fatalnym stanie. Rabunki były na porządku dziennym[1]. Jednym z pierwszych zadań było zapewnienie bezpieczeństwa mieszkańcom gminy. Z dokumentów wynika, że w Gniewinie znajdował się posterunek milicyjny[2].

Straż Pożarna

Na terenie gminy Gniewino zorganizowano Ochotniczą Straż Pożarną, którą we wrześniu 1950 r. przemianowano na Obowiązkową Straż Pożarną[3]. W protokole z 20 lipca 1946 r. możemy przeczytać, że straż pożarna istniała, ale tylko na papierze i należałoby ją rozbudować[4]. W 1947 r. wygospodarowano dla OSP plac ćwiczebny[5]. GRN udostępniła jej także dwie izby w celach szkoleniowych[6]. Nadmienię tu, iż sprawami pożarnictwa zajmowała się Komisja Przeciwpożarnicza, która czuwała nad sprawną działalnością straży pożarnej. Początkowo funkcjonowała ona tylko w Gniewinie. W 1951 r. działały także OSP w Perlinie , Bychowe i Płaczewie[7]. W sierpniu 1949 r. w Gniewinie należało do niej 27 ochotników, a do OSP w Perlinie 16[8]. Dwa lata później czynnych członków straży było 47, w tym 19 należących do partii[9]. Straż w Płaczewie co prawda istniała formalnie, ale brak było urządzeń służących do celów gaśniczych[10]. Strażacy gniewińskiej placówki prenumerowali dwutygodnik „Gazeta Strażacka”. Prócz artykułów ideologicznych oraz organizacyjnych omawiano w niej problemy budownictwa ognioodpornego, walki z sabotażem i dywersją[11]. W gminie były też organizowane tzw. tygodnie obrony przeciwpożarniczej. Najczęściej towarzyszyły temu zabawy w Domu Tanecznym[12].

Poczta

Na terenie gminy była jedna poczta funkcjonująca w Gniewinie. Część mieszkańców nie wyrażała jednak zadowolenia z jej pracy. Mieszkańcy Bychowa uskarżali się np., że Urząd Pocztowy w Gniewinie dostarcza gazety i pisma z opóźnieniem[13].